خلاقانه‌ترين محصولاتي كه تا به حال ديده‌ايد

یادداشتی از جیم کالینز، نویسنده کتاب از خوب به عالی

یک نویسنده معروف در زمینه نوآوری جمعی و کسب و کار توضیح می‌دهد:

مهم نیست شما چه چیزی تولید می‌کنید چیزی که مهم است دلیل شما برای ایجاد محصول موردنظر و روشیست که در کارتان پیش می‌گیرید.

اخیراً از من خواسته شد که راجع به نقش نوآوری در پایداری شرکتهای بزرگ سخنرانی داشته باشم.

ولی اولین پاسخی که به ذهنم رسید رد کردن این پیشنهاد بود.

چرا که معتقدم شرکتهای بزرگ به موضوع نوآوری به‌عنوان بخش اصلی چشم‌اندازها و استراتژی خود نگاه نمی‌کنند.

آنها با محصولات پیشگام و خدماتی که ارائه می‌دهند به همان اندازه که نقش راهبری در بازار دارند دنباله‌رو نیز هستند.

برای مثال شرکت IBM که از یک ساختمان کوچک کار خود را آغاز کرد هماکنون به واسطه نیروی فروش حرفهای که در اختیار دارد یکی از بزرگترین و معتبرترین شرکتهای جهان است.

در واقع در اوایل دهه ۱۹۶۰ وقتی که IBM به طور کامل به فعالیت در زمینه کامپیوتر روی آورد هنوز از نظر نو آوری از شرکتهایی همچون شرکت بروخ، عقب‌تر بود!

و به عنوان مثالی دیگر، این شرکت دینرزکلاب بود که کارت اعتباری را برای اولین بار ابداع کرد و نه امریکن‌اکسپرس.

درواقع این شرکت بیش از هشت سال پس از دینرزکلاب به معرفی اولین کارت اعتباری خود پرداخت

و همینطور هیچ کدام از شرکتهای ماریوت، والمارت، نوردستروم و مکنزی موفقیت و شهرت خود را از طریق نوآوری کسب نکردهاند.

از طرف دیگر بسیاری از شرکت‌های بزرگ دیگر مثل دبلیو.آل.گور، جانسن‌اندجانسن، تری‌اِم و سونی، بخش نوآوری را یکی از بخشهای مهم استراتژی در کار خود در نظر گرفته‌اند.

بنابراین شما می‌توانید نوآور و مهم باشید.

اما واقعیتی که وجود دارد این است که برای موفقیت و مهم شدن در بازار حتماً لازم نیست که دارای محصولات، تکنولوژی و خدمات نوآورانه و ایدههای رؤیایی باشید.

بااین‌حال من تصمیم گرفتم که آن سخنرانی را انجام دهم.

چرا که تا وقتی شرکتهای بزرگ از ایدههای نوآورانه برای ارائه محصولات و خدمات خود استفاده نکنند همه –بدون استثنا- پیرو عمیق ترین و قویترین نوآوری خواهند بود: نوآوری جمعی.

نوآوری جمعی (یا به تعبیر من نو آوری مربعی) نوآوری انسانی را در وهله اول قرار می‌دهد.

بیشتر بخوانید: ۷ روش شگفت‌انگیز برای ایجاد رابطه طولانی‌مدت با مشتریان

ایده ایجاد مالکیت خصوصی به‌عنوان یک مکانیسم اجتماعی، پول، مالکیت سهام عمومی، اقتصاد بازار آزاد، آموزش عمومی و…

همه این ابداعات و نوآوریها که در زمره نوآوریهای جمعی قرار می‌گیرند به‌مراتب مهم‌تر از ابداع کامپیوترهای شخصی، تلفن، اتومبیل، جت، هواپیما و اینترنت هستند.

اجازه بدهید با استفاده از تجربیات شخصیام در صخرهنوردی به بیان میزان اهمیت این گونه نوآوریهای جمعی در میزان پیشرفتهای بشر بپردازم.

در ۳۰ سال گذشته صعود، عملی بزرگ و سخت به‌حساب می‌آمده است

و البته در آن زمان با توجه به مقیاس پذیر نبودن سنگ‌نوردی این کار توسط هر کسی قابل انجام نبود؛ ولی امروزه یک فرد پانزده ساله قابلیت انجام آن را دارد.

در سال ۱۹۸۵ اولین صعود به ال-کپیتال، ۴۷ روز طول می‌کشید. درحالی‌که رکورد فعلی صعود در حال حاضر، ۵ ساعت است.

با آن که نوآوری‌های فنی، مانند لاستیک کفش چسبنده، به پیشرفت در انجام صعود کمک کرد، کوهنوردان اولیه نیز در روند این پیشرفت سهیم بوده‌اند.

با اعلام اینکه نام اولین فتحکنندگان در کتاب راهنمای کوهنوردی درج خواهد شد، رقابت شدیدی بین کوهنوردان برای ایجاد استانداردها و کشف و ارائه راههای بهتر به وجود آمد.

مثلاً با ارائه روش برعکس صعود یعنی طی مسیر از بالا به پایین تغییری اساسی در استانداردهای قبلی به وجود آمد

و دیگر نوآوریهای جمعی مانند برگزاری مسابقات سنگنوردی بینالمللی نوآوری‌های فنی بیشتری را به ارمغان آورد.

برای آن که مفهوم را در سطح سازمانی در نظر بگیریم اجازه دهید توجهتان را از نوآوری در تولید به نوآوری جمعی تغییر دهم.

اینطور سؤال می‌کنم: بزرگ‌ترین اختراع توماس ادیسون چه بود؟

نه اختراع لامپ روشنایی نه گرامافون و نه تلگراف. در واقع ادیسون معتقد است بزرگترین اختراعش لابراتوار تحقیق و آزمایش مدرن بوده است. یعنی یک نوآوری جمعی!

بزرگ‌ترین اختراع هنری فورد چه بوده است؟ البته که ابداع فورد مدل T نیست. بلکه ایجاد پایپلاین خط مونتاژ خودرو بوده است.

بهترین ساخته والتدیزنی چیست؟ نه دیزنیلند و نه میکیموس؛ بلکه دپارتمان ایدهپردازی دیزنیست که هر روزه با ایدهای نو برای شاد کردن مردم ظاهر می‌شوند.

اگر شما می‌خواهید یک شرکت بزرگ پایدار ایجاد کنید؛ همان اشتباهی را که مدیران اپل در دهه ۱۹۸۰ مرتکب شدند، انجام ندهید.

پس از موفقیت چشمگیر سیستم عاملهای مکینتاش و خروج استیوجابز، مدیران اپل وقت خود را برای طراحی یک ابداع جدید صرف کردند.

در حالی که به جای این کار می‌توانستند به تدبیری جدی در زمینه نوآوریهای جمعی بپردازند. با این کار بستر ایجاد محصولات نوآورانه‌تر هم فراهم می‌آمد.

شاید بهتر بود که بیشتر به سبک مدیران تری‌اِم رفتار می‌کردند. شرکتی که هرگز به نوآوری که منجر به ایجاد یک محصول می‌شود دست نزد.

یک مطلب کاربردی: در فروش، مشاور مشتری باشید

بلکه به کاری شبیه ایجاد یک «ماشین دایمی ایدهپردازی» روی آورد که با نوآوریهای جمعی تغذیه می‌شود.

مثلاً زمان بوتلگ و یک صندوق سرمایهگذاری سرمایه داخلی.

بر این اساس، اپل نتوانست به‌عنوان یک شرکت نوآور پذیرفته شود چرا که این اصل مهم یعنی پرداختن به نوآوریهای جمعی را نادیده گرفت.