فاکتورهای مهم در کوچینگ سلامت و تأثیر کوچینگ سلامت توسط پرستاران

این روزها وب‌سایت‌ها، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بسیار زیادی محتوای مربوط به سبک زندگی سالم، ایجاد تغییر در زندگی و داشتن عادات خوب را منتشر می‌کنند.

همه آن‌ها پر از توصیه‌ها و پیشنهادهای فوق‌العاده هستند و خیلی‌ها هم به آن‌ها عمل می‌کنند، اما کسی به فکر آن عده‌ای نیست که همه این توصیه‌های قشنگ را می‌پذیرند و پای عمل که می‌رسد یک جای کارشان می‌لنگد.

نه که تلاش نکنند، اتفاقاً سخت هم تلاش می‌کنند، اما به نتیجه نمی‌رسند. کوچینگ سلامت راه‌حلی است که برای کمک به همین افراد طراحی شده است و البته همه می‌توانند از مزایای آن بهره‌مند شوند.

همان‌طور که از نام آن پیداست، کوچینگ سلامت با سلامتی فرد و جامعه در ارتباط است و کوچ سلامت کسی است که در این مسیر به مراجعان کمک می‌کند.

در این مقاله، درباره این راه‌حل، به‌طور مفصل صحبت خواهیم کرد.

کوچینگ سلامت چیست؟

کوچینگ سلامت و تندرستی یک ثابت چندبعدی است که در میان متخصصان مراقبت‌های بهداشتی است و مربیان پرستار بر استراتژی‌های سلامت بیماران تأکید می‌کنند و از عملکرد و تمرین چالش‌ها برای بهبود سلامت و رفاه حمایت می‌کنند.

کمک به بیماران در نوآوری‌های سیستم مراقبت‌های بهداشتی به‌طور خاص، آن‌ها را یک سازمان با تمرکز بر فرهنگ تشویق و ارتقاء سلامت دانسته و در این زمینه شبکه حفاظت از بیماری، در مقایسه با بیماری محور، بهبود می‌بخشند.

استراتژی ارتقای سلامت همان زمینه پاسخگویی و پیگیری حفاظت از بیمار و رعایت قانون مراقبت و کاهش استرس در بین بیماران که مهم‌ترین موارد هستند، نام برد.

مربیان پرستار در علم شبکه‌های درمانی می‌بایست حرفه‌ای بوده و توسط کنسرسیوم ملی برای اعتبارسنجی سلامت تأیید شده باشند.

کوچینگ سلامت روشی مؤثر برای درگیر کردن بیماران به‌ویژه آنهایی که دارای شرایط طولانی‌مدت درمان هستند، تا نقش فعال‌تری در مدیریت سلامت خود داشته باشند.

این آموزش با رویکرد آموزش سنتی به بیمار که انگیزه برای تغییر رفتار به‌طور مؤثر از طریق مشارکت ساختاریافته و حمایتی بین بیمار و متخصص بهداشت ایجاد می‌کند، صورت می‌پذیرد.

در این روش توانمندسازی بیماران با استفاده از مدل مربیگری سلامت، دانش، اعتمادبه‌نفس و مهارت‌های آنها را افزایش می‌یابد و آنها را قادر می‌سازد نه‌تنها خطر ابتلا به بیماری‌های آینده را کاهش دهد، بلکه تا سبک زندگی سالمی را انتخاب کنند.

قدمت کوچینگ سلامت

به نظر عموم شاید کوچینگ سلامت یا مربیگری زندگی، دانشی جدید باشد که توانسته در زمان کمی به‌خوبی شناخته شود.

اما در حقیقت مربی سلامت از یونان باستان سرچشمه گرفته است. بقراط پدر دانش پزشکی نوین را در حقیقت می‌توان به‌عنوان اولین مربی سلامتی دانست.

دقت و اهمیتی که او به اقدامات پیشگیرانه برای حفظ سلامتی افراد اختصاص می‌داد میراث ماندگاری بود که تا به امروز نیز باقی است.

بعد از بقراط، سقراط برای آموزش از فنون و اصول مربیگری بهره می‌برد.

این‌گونه بود که باید او را بنیان‌گذار حقیقی مربیگری مدرن نیز باید دانست. در کل زمینه کوچینگ سلامت، تقریباً در اواخر ۱۹۹۰ میلادی کم‌کم شکل گرفت.

سلامتی چیست؟!

معمولاً امروزه خیلی از افراد فکر می‌کنند رژیم غذایی مناسب و ورزش، تنها ابزار حفظ سلامتی و تندرستی است.

البته کسی منکر اهمیت این دو امر نیست، ولی باید بدانیم که سلامتی فقط محدود به جسم نیست.

این‌که متوجه مفهوم عمیق و حقیقی از سلامت باشیم بسیار حائز اهمیت است. دو نکته مهم درباره سلامتی:

• سلامتی حالتی کلی و چندجانبه است. سلامتی یعنی شادابی و بشاش بودن درونی فرد، هماهنگی و توازن، توانگری، تناسب و زیبایی.

• در حالت کلی سلامتی یک نگرش است با این باور که حال و احوال انسان به‌عنوان یک حضور کامل و وجودِ کُل، و نیز در مقام یک جاندار (ذهن و جسم و روح)، سلامتی را روایت می‌کند.

تعریف سازمان جهانی بهداشت از سلامتی

معمولاً واژه سلامتی به‌عنوان یک فرآیند دائمی، پویا و پرانرژی شناخته می‌شود.

هر فرد در این فرآیند به این امر آگاه است که انتخاب‌های سالم، مسیر هدایتی به‌سوی یک زندگی طولانی با کیفیت بالا و نیز رفاه عمومی است.

سلامتی به حالتی گفته می‌شود که فرد ازنظر جسمی، روحی و روانی و نیز اجتماعی در رفاه و مطلوب باشد. پس سلامتی صرفاً به معنای عدم وجود بیماری و مریضی جسمی نیست.

با توجه به این تعریف، نقش کوچ سلامت آن است که دیدگاه‌های مثبتی را در مورد سلامتی در مراجع خود تقویت کند.

به‌عبارتی‌دیگر برای موفق شدن در این زمینه معمولاً کوچ باید به مراجعین خود کمک کند تا بر آن دسته از موانع ذهنی و جسمی خود غلبه کند که طرز تفکر منفی را در او شکل داده‌اند.

درنتیجه می‌توان گفت که کوچ سلامت یک تعادل ذهنی برای ما رقم می‌زند که باعث می‌شود چه از لحاظ جسمی و چه از لحاظ ذهنی، حس بهتری نسبت به خودمان داشته باشیم.

چرا از واژه کوچینگ سلامت استفاده می‌کنیم؟

واقعیت این است که معادل فارسی مناسبی برای کوچینگ سلامت وجود ندارد.

«مربیگری»، «آموزش»، «مشاوره» و «راهنمایی» هیچ‌کدام نمی‌توانند کاملاً این واژه را توصیف کنند. به همین دلیل در این مقاله واژه کوچینگ را به همین شکل به کار می‌بریم.

کوچینگ سلامت همه‌جانبه چیست؟

همه می‌دانیم که سطح استرس در جوامع امروزی چقدر بالاست و مردم چطور برای رسیدن به کوچک‌ترین خواسته‌هایشان باید بیشتر از حد معمول تلاش کنند.

درواقع بسیاری از عادت‌هایی که تأثیر منفی بر سلامتی دارند ناخواسته وارد زندگی مردم شده‌اند، مردمی که دنبال شادی و راه‌هایی برای بهبود زندگی‌شان هستند.

کوچینگ سلامت به معنی برگرداندن تعادل، انتخاب سبک زندگی سالم و کنار گذاشتن عادت‌های بد، با پشتیبانی همراهی متعهد با عنوان «کوچ سلامت» است.

کوچینگ سلامت با ارائه اعتمادبه‌نفس، دانش و مهارت لازم به افراد کمکشان می‌کند در راستای مراقبت از خود و دستیابی به اهداف سلامتی فعالیت کنند که خودشان تعیین کرده‌اند.

این کار چطور انجام می‌شود؟

کوچینگ سلامت از رویکردی تلفیقی برای تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی بهره می‌برد. هدف کلی این فرایند، هدایت افراد به‌سوی زندگی سالم‌تر است.

کوچینگ همه‌جانبه سعی می‌کند با بررسی جامع زندگی افراد، حوزه‌هایی را بیابد که نیاز به خودبه‌سازی دارند و روی آن‌ها تمرکز کند و در این روند، ذهن و بدن و روح را یک واحد در نظر می‌گیرد.

کوچینگ روی نتیجه دلخواه خاصی تمرکز نمی‌کند، بلکه به مسائل مرتبط باهم رسیدگی می‌کند که بر سلامتی فرد اثر منفی می‌گذارند یا برای دستیابی به نتایج بلندمدت به‌نوعی با سلامتی در ارتباط هستند.

مثلاً اگر مراجعه‌کننده تمایل دارد به ذهنیتی مثبت برسد، احتمالاً لازم است میزان استرس و روابط او با دیگران را بررسی کنیم.

اگر می‌خواهد وزن بدنش را تغییر بدهد، باید به وضعیت غذا خوردن، ورزش و سلامت عاطفی او دقت کنیم.

کوچینگ سلامتی به جنبه‌های مختلفی توجه دارد که بعضی از آن‌ها عبارت‌اند از:

• تغذیه؛ • تناسب‌اندام؛ • روابط؛ • معنویات؛ • اوقات فراغت؛ • فعالیت‌های تفریحی.

کوچ سلامت کیست؟

کوچ سلامت با شما تماس برقرار می‌کند تا در مسیر رسیدن به اهدافتان پایدار بمانید. ایده اصلی کوچینگ سلامت این است که فرد در مسیر دستیابی به اهداف خود یک همراه و مشوق داشته باشد.

کوچ سلامت، راهنما، مشوق و شریک سلامت شخصی شما در این مسیر است. او به شما کمک می‌کند در سبک زندگی‌تان تغییراتی را به‌منظور بهبود سلامت جسمانی ایجاد کنید.

مثلاً اگر بیماری مزمن مانند دیابت دارید، پزشکتان ممکن است کوچینگ سلامتی را برایتان در نظر بگیرد. شاید هم خودتان برای تناسب‌اندام دنبال کوچ سلامت باشید.

کوچ سلامت معمولاً به ۶ بخش از زندگی رسیدگی می‌کند که بر سلامتی شما تأثیر می‌گذارند. این ۶ بخش عبارت‌اند از:

• سیگار و قلیان؛ • استرس؛ • تغذیه؛ • خواب؛ • فعالیت؛ • مدیریت زمان.

اگر یکی از بخش‌های فوق از تعادل خارج شود، معمولاً بقیه هم از آن پیروی می‌کنند.

مثلاً فردی که فعالیت بدنی چندانی ندارد ممکن است استرس داشته باشد، شب‌ها راحت نخوابد یا خوب غذا نخورد.

البته این‌طور نیست که همیشه این مسئله صادق باشد. گاهی ممکن است فرد فقط در یکی از موارد فوق به مشکل بربخورد.

کار کوچ سلامت چیست؟

کوچ سلامت به شما کمک می‌کند کشف کنید چه چیزی شمارا از دستیابی به اهدافتان بازمی‌دارد.

وقتی به کوچ سلامت مراجعه می‌کنید، او در طی حداقل ۳ ماه به‌طور منظم از طریق پیامک، ایمیل، تماس تلفنی یا جلسات حضوری با شما تماس می‌گیرد.

در طی گفت‌وگوهایتان سؤالاتی می‌پرسد و شمارا وامی‌دارد درباره غلبه بر چالش‌هایتان فکر کنید. رایج‌ترین مانعی که افراد با آن روبه‌رو می‌شوند، افکاری است که درباره خودشان و درباره تغییر دارند.

کوچ‌ها با روش‌های کوچینگ سلامت مانند مصاحبه انگیزشی و تکنیک‌های رفتاردرمانی شناختی که کمی بعد درباره آن‌ها صحبت خواهیم کرد به افراد کمک می‌کنند این افکار را بشناسند و در صورت نیاز تغییرشان بدهند.

مثلاً فرض کنیم پزشک شما گفته است میوه و سبزیجات بیشتری بخورید. برخی از سؤالاتی که کوچ می‌پرسد ممکن است این‌ها باشند:

• این تغییر از ۱ تا ۱۰ چقدر برایتان اهمیت دارد؟ • کدام جنبه این تغییر به نظرتان منطقی است؟ • چه چیزی مانع می‌شود نتوانید بیشتر میوه و سبزی بخورید؟ • سبک زندگی شما در منزل چگونه است؟ • چه برنامه‌ای می‌توانیم تنظیم کنیم که میوه و سبزیجات بیشتری بخورید؟ می‌بینید؟ کوچ سلامت به شما نمی‌گوید چه‌کار کنید. فقط سؤالاتی که می‌پرسد به شما کمک می‌کنند خودتان مشکلات و راه‌های ایجاد تغییر را شناسایی کنید.

مثال‌هایی از کوچینگ سلامت در زندگی واقعی

برای اینکه نحوه عملکرد کوچینگ سلامتی را بهتر درک کنیم، ۳ نمونه برایتان آماده کرده‌ایم.

۱. کوچینگ سلامت برای پزشکان

اولین نمونه، پژوهشی است که ۱۴ پزشک کارآموز در پایان دوره آموزشی پزشکی خود در آن شرکت کردند. این پزشکان به مدت ۴ ماه کوچینگ سلامت را آموزش دیدند و سپس هر پزشک این مهارت را با حداقل ۴ بیمار امتحان کرد.

همه آن‌ها گفتند در توانمندسازی بیماران موفق‌تر عمل کرده‌اند، مخصوصاً آن‌هایی که مدت‌ها بیماری‌های مزمن داشتند. بیمارانی که کوچینگ سلامت را با این پزشکان گذراندند هم گفتند که این رویکرد برایشان بسیار سودمند بوده است.

پس از پیگیری کوتاهی مشخص شد که تغییرات درخور توجهی ازجمله کاهش وزن و ترک سیگار در این بیماران ایجاد شده است. این برنامه آزمایشی نشان داد که کوچینگ سلامت باید بخشی از آموزش پزشکان باشد و هم برای آن‌ها و هم برای بیماران پیامدهای مثبتی دارد.

۲. یادگیری عادات سبک زندگی سالم

دومین نمونه یک مطالعه موردی بود که پژوهشگران روی خانم تحصیل‌کرده ۳۰ ساله‌ای انجام دادند. این خانم رژیم‌های غذایی بسیاری را در طول سال‌ها امتحان کرده بود، اما همه آن‌ها یا بی‌تأثیر بودند یا تأثیرشان ناچیز بود.

این خانم با کمک کوچ سلامت ۱۰ جلسه کوچینگ سلامت را در طول ۱۷ ماه با تمرکز بر کاهش وزن گذراند.

کوچ او برایش چشم‌اندازی کلی ترسیم کرد که به او امکان می‌داد عادت‌های خاصی از زندگی روزمره‌اش را به عادات غذایی بد مرتبط کند.

پس از یک سال و نیم کوچینگ، مراجعه‌کننده رژیم غذایی خوبی داشت و به‌جای اینکه بگوید ۱۲ کیلو وزن کم کرده‌ام، گفت ۱۲ کیلو سبک‌تر شده‌ام.

او یاد گرفت چطور آگاهانه غذا بخورد و عادات غذایی سالم داشته باشد. در این میان گهگاه هم به خود اجازه می‌داد غذاهایی را بخورد که دوست داشت، حتی اگر ناسالم بودند.

به‌علاوه، تمریناتی ورزشی را هم در برنامه روزانه‌اش گنجاند.

این مطالعه نشان داد که چگونه کوچینگ سلامت می‌تواند برای کاهش وزن مفید باشد، به‌ویژه برای افرادی که قبلاً به دلیل موانع خاص به‌سختی تلاش کرده‌اند و نتوانسته‌اند موفق شوند.

در این نمونه، آن خانم برای تغییر آماده بود و کوچ با حمایت و تشویق به او انگیزه داد تا تعهدش را به این کار نشان بدهد.

۳. کوچینگ سلامت برای مدیران سازمان

در نمونه سوم، پژوهشگران به‌منظور بهبود رفاه و سلامت کارکنان یک سازمان، کوچینگ سلامت گروهی برایشان در نظر گرفتند.

قبل از جلسه اول، همیاران، مصاحبه‌های انفرادی با شرکت‌کنندگان انجام دادند. این گروه شامل ۶ زن و ۲ مرد بود که همگی مدیرانی در جایگاه‌های تنش‌زا بودند.

برای همه آن‌ها راهبردهایی به‌منظور مدیریت استرس، بهبود سبک زندگی و سلامت کلی بدن در نظر گرفتند. نتیجه این بود که این مدیران توانستند به خودآگاهی دست یابند.

آن‌ها درک کردند که خود مراقبتی و مدیریت استرس چقدر مهم است، اهدافی هوشمندانه ایجاد کردند، همه مراحل را عملاً آزمایش کردند و موانعی را که در مسیر سلامتی‌شان وجود داشت از بین بردند.

این مطالعه موردی نشان داد که کوچینگ سلامت به‌عنوان مداخله‌ای مثبت برای تقویت بهزیستی مدیران و رؤسای سازمانی از آن‌ها حمایت می‌کند.

برخی از ویژگی‌های خاص کوچینگ سلامت

۱. کوچینگ سلامت از تصمیم‌گیری پشتیبانی می‌کند.

پژوهشگران تحقیقی کیفی درباره کوچ‌هایی انجام دادند که از بیماران برای تصمیم‌گیری و پیاده‌سازی تغییرات برای بهبود سلامتی‌شان حمایت می‌کردند.

علاوه بر آن، فردی و گروهی با بیماران، دوستان و اعضای خانواده، کوچ‌های سلامتی و پزشکان مصاحبه‌هایی ترتیب دادند.

برخی از نکات مثبت کوچینگ سلامت که در این تحقیق به آن‌ها تأکید شده بود عبارت بودند از:

• آموزش به پزشکان برای حمایت از بیمارانشان که راحت از آن‌ها سؤالاتشان را بپرسند؛ • حفظ انگیزه بیمار در بین ویزیت‌ها؛ • کاهش ترس و اضطراب بیمار در هنگام ویزیت.

کوچ‌ها به بیماران برای انتخاب گزینه‌های درمان، برنامه‌ریزی‌ها، غلبه بر موانع، یافتن منابع و یادآوری کمک می‌کردند.

هرچند پزشکان به برخی گزینه‌ها و پیشنهادها اشاره می‌کردند، انتخاب نهایی با خود بیمار بود.

۲. کوچینگ سلامت از بیماران مبتلا به فشارخون حمایت می‌کند.

پژوهشگران دریافتند فشارخون که بیشتر بیماران به‌سختی آن را کنترل می‌کنند، با کوچینگ سلامت بهتر مدیریت می‌شود.

در این مطالعه، داروسازان آموزش‌دیده درزمینهٔ کوچینگ سلامت جلسات ماهانه ۱۵ تا ۳۰ دقیقه‌ای را به مدت ۳ ماه برای گروهی از شرکت‌کنندگان ارائه کردند.

در این جلسات، دانش شرکت‌کنندگان درباره فشارخون بالا، عوارض آن، گزینه‌های درمانی و اهداف بالینی بیشتر شد.

سه جلسه شامل ثبت فشارخون فعلی و مقایسه آن با ماه قبل بود.

درباره رژیم غذایی، ورزش و اهدافی مانند پایبندی به مصرف دارو از ماه گذشته بحث کردند و سپس شرکت‌کنندگان اهدافی را برای فشارخون، رژیم غذایی، ورزش و پایبندی به مصرف دارو برای ماه بعد تعیین کردند.

داروسازان توانستند تغییر رفتار مثبت را در بیماران تسهیل کنند. این مطالعه نشان می‌دهد که چطور آموزش کوچینگ سلامت به داروسازان، می‌تواند مدیریت بیماری‌های مزمن را بهبود بدهد.

۳. کوچینگ سلامت از مبتلایان به دیابت حمایت می‌کند.

پژوهشگران یک مطالعه مداخله‌ای کوچینگ سلامت را برای ۱۱۶ شرکت‌کننده مبتلا به دیابت نوع ۲ در نظر گرفتند.

این دوره ۶ ماهه بود و اثربخشی‌اش برای کاهش HbA1c و افزایش خودکارآمدی مدیریت دیابت را بررسی می‌کرد.

گروه مداخله به مدت ۶ ماه تحت مراقبت‌های معمول و راهکارهایی برای سلامتی قرار گرفتند و گروه کنترل فقط مراقبت‌های روزانه داشتند.

محققان بعد از ۳ و ۶ ماه ۲ متغیر میزان HbA1c و خودکارآمدی مدیریت دیابت را در این دو گروه بررسی کردند. میزان HbA1c در گروه مداخله بعد از ۶ ماه کوچینگ سلامت کاهش یافت.

فعالیت بدنی و خودکارآمدی مدیریت دیابت هم در این افراد بهبود یافته بود. این مطالعه نشان داد که کوچینگ سلامت می‌تواند راهبردی مؤثر برای بیماران دیابتی باشد.

اصول کوچینگ سلامت چیست؟

کوچینگ سلامت چند اصل عمومی دارد:

• کمک به مراجعه‌کنندگان برای تعیین هدف، بهبود سلامت و بهزیستی؛ • ایجاد این باور در افراد که مدبر هستند و توانایی خودمدیریتی دارند؛ • شکل دادن مشارکتی فعال با مراجعه‌کننده؛ • تمرکز بر منافع مراجعه‌کننده با ارائه رویکرد شخصی‌سازی‌شده؛ • تعیین اهداف برای مراجعه‌کننده با توجه به ترجیحات شخصی خودشان و نه اولویت‌های حرفه‌ای؛ • کمک به افراد برای ارزیابی نقطه‌ای که در آن هستند و نحوه حرکت به جلو به‌طور کاملاً عملی؛ • بهبود بینش افراد از طریق ارائه راهکارهایی برای سلامتی، تفکر عمیق، شناسایی موانع و راهبردهای خودآگاهی؛ • دادن حس قدرت به مراجعه‌کننده؛ • ایجاد مهارت‌های مختلف از تجربیات زندگی خودشان و یا مهارت‌هایی که از کوچ سلامت آموخته‌اند.

چهار مدل و نظریه کوچینگ سلامت

شناخت و درک برخی از انواع کوچینگ سلامت و نظریه‌هایی که زیربنای آن هستند کاملاً ضروری است.

چنین کاری به درک کامل این مسئله کمک می‌کند که چطور رفتارها را می‌توان برای شکل‌دهی عادات سالم‌تر و ترویج سبک زندگی سالم برای طولانی‌مدت تغییر داد.

۱. مدل فرا نظری تغییر

تغییر رفتارهای منفی سلامتی به رفتارهای مثبت، یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد. مدل فرا نظری که پروچاسکا و دی‌کلمنته در سال ۱۹۸۳ طراحی کردند بر اساس ماهیت چرخه‌ای تغییر استوار است و فرایندی یک مرحله‌ای نیست. حتی ممکن است چندین ماه طول بکشد.

انگیزه، تعهد و پایداری برخی از ویژگی‌های خاص این چرخه هستند. مراحل این چرخه عبارت‌اند از:

• پیش فکر: مرحله‌ای که مراجعه‌کننده فکر نمی‌کند این تغییر برای او هم مؤثر باشد. • تأمل: زمانی که مراجعه‌کننده مزایای تغییر را مشاهده می‌کند. • آماده‌سازی: در این مرحله فرد تصمیم گرفته است که رفتارش را بهبود دهد. • عمل: فرد موافقت می‌کند که این تغییر برای او مؤثر است و به آن عمل می‌کند. • پایداری: این مرحله ادامه مرحله قبلی است. مراجعه‌کننده تغییراتی را که ایجاد کرده است حفظ می‌کند و آن‌ها را در زندگی‌اش جای می‌دهد. بااین‌حال، در همین مرحله ممکن است به‌آسانی به نقطه اول بازگردد. بنابراین کوچ باید همچنان از او حمایت کند و به او انگیزه بدهد.

۲. مدل راه‌حل محور

مدل کوچینگ مبتنی بر راه‌حل، نتیجه گراست. این مدل مراجعه‌کنندگان را تشویق می‌کند مسئولیت شخصی اقدامات آینده‌شان را بر عهده بگیرند.

آن‌ها را به‌سوی هدف خاصی هدایت و کمکشان می‌کند که از نقاط قوتشان در بهترین حالت استفاده کنند.

اهدافی که در این مدل در نظر گرفته می‌شوند اهدافی هستند که در انگلیسی به آن‌ها اسمارت (SMART) می‌گویند:

• مشخص (specific) • قابل‌اندازه‌گیری (measurable) • دست‌یافتنی (achievable) • واقع‌بینانه (realistic) • محدود به زمان (time-bound).

مثلاً هدف بهبود آمادگی جسمانی با انجام ۱۰ ورزش شنا در ۳ ماه، تمام معیارهای این هدف را برآورده می‌کند.

اما هدف کاهش ۱۵ کیلو وزن در ۲ ماه، برخی از این معیارها را ندارد. (مثلاً چندان واقع‌بینانه نیست.)

۳. نظریه شناختی اجتماعی

نظریه شناختی اجتماعی ۴ نوع رفتار را که ارزش تقلید دارند شناسایی کرده است.

این نظریه می‌گوید وقتی فردی رفتاری را مشاهده می‌کند که پیامدهای خوب یا بد دارد، از آن اطلاعات برای جهت‌دهی به رفتارش استفاده می‌کند.

اجزای اصلی این نظریه عبارت‌اند از:

1. خودکارآمدی: باور به اینکه فرد می‌تواند آن‌طور که باید رفتار کند. اگر فرد برای تغییر رفتار درزمینهٔ سلامتی مطمئن باشد، به‌احتمال‌زیاد آن را انجام خواهد داد. در این راستا بهترین کار این است که اهداف کوچک و دست‌یافتنی باشند.

2. صلاحیت رفتاری: نشانگر درک یک رفتار و مهارت انجام آن است. نشان دادن رفتارها به مراجعه‌کننده بسیار کارآمدتر از نوشتن آن‌ها به‌صورت دستورالعمل است.

۳. انتظارات: نتیجه تغییر رفتار را با تعیین اهداف واقع‌بینانه مشخص می‌کنند.

4. پیش‌بینی: یعنی به نتیجه تغییر رفتار یک مقدار اختصاص بدهند.

5. خودکنترلی:درباره تنظیم و پایش رفتار فردی است.

6. یادگیری مشاهده‌ای: با مشاهده و بررسی نتایج دیگران در مدل‌سازی و انجام رفتار مدنظر ارتباط دارد. ممکن است حتی خود کوچ سلامت الگوی مراجعه‌کننده باشد.

7. تقویت: یعنی برای تشویق تغییر رفتاری انگیزه‌ها و پاداش‌هایی در نظر بگیرند. مانند خرید یک لباس جدید بعد از کاهش وزن یا یک جفت کفش ورزشی جدید زمانی که فرد به آمادگی جسمانی دلخواهش رسیده است.

4. نظریه مصاحبه انگیزشی

این نظریه بر روش کار اشتراکی و مراجعه‌کننده محور تمرکز دارد. در این نظریه روی افزایش انگیزه درونی کوچی برای تغییر رفتار تمرکز می‌کنند.

مصاحبه انگیزشی روشی برای برقراری ارتباط و تشویق فرد به صحبت کردن است. درواقع شکلی تعاملی و شخص محور برای تقویت انگیزه به‌منظور تغییر است.

مصاحبه انگیزشی ۵ اصل اساسی دارد:

• ابراز همدلی با گوش دادن دقیق به فرد • متمایز کردن اهداف و ارزش‌های مراجعه‌کننده و رفتار فعلی او • جلوگیری از درگیری و بحث مستقیم • تنظیم میزان مقاومت مراجعه‌کننده و مخالفت نکردن مستقیم با او • حمایت از خوش‌بینی و خودکارآمدی مراجعه‌کننده

کوچینگ سلامت یوگا

کوچینگ سلامت یوگا شامل حرکات، مراقبه و تمرینات تنفسی است که به‌منظور بهبود سلامت ذهنی و جسمی انجام می‌شود.

کوچ سلامت یوگا می‌تواند به فرد برای دستیابی به اهداف تندرستی‌اش کمک کند.

آن‌ها می‌توانند با کمک هم برنامه‌ای بریزند و مراجعه‌کننده اهدافی را تعیین کند برای اینکه در مسیر باقی بماند. با این کار کوچ سلامت یوگا را می‌توان کوچ سلامت همه‌جانبه در نظر گرفت.

کوچ شما ممکن است بر رژیم غذایی و نیازهای تغذیه‌ای، تنظیم دقیق حرکات و تمرینات روزانه، و مدیریت استرس تمرکز کند.

همچنین کوچ می‌تواند با تشویق عادات سالم برای طولانی‌مدت، دستیابی به اهداف تناسب‌اندام و سلامتی را برای مراجعه‌کننده آسان‌تر کند.

برخی از این اهداف عبارت‌اند از:

• بهبود رژیم غذایی؛ • کاهش وزن؛ • بهبود خواب؛ • تقویت دستگاه گوارش؛ • ثبات دادن به هیجانات؛ • فعال کردن بینش؛ • تقویت سیستم ایمنی و سطح انرژی.

سازگاری با عادات رفتاری سالم ممکن است کمی دشوار باشد، اما تشویق‌های کوچ سلامت یوگا می‌تواند آن را آسان‌تر کند.

کوچینگ سلامت چه‌کارهایی انجام نمی‌دهد؟

بسیاری افراد، کوچ‌های سلامت را با پزشکان تغذیه و سلامت اشتباه می‌گیرند و این‌گونه فکر می‌کنند که کوچ‌ها تشخیص، درمان، تجویز و از این قبیل کارها را انجام می‌دهند و اگر افرادی به اسم کوچ سلامت دست به هم‌چین کاری زدند مراجعه‌کننده نباید به این افراد اعتماد کند زیرا مدارک کوچ سلامت ربطی به تجویز دارو ندارد.

دومین موردی که یک کوچ سلامت انجام نمی‌دهد دستور دادن است کوچ نمی‌تواند در انجام هیچ فعالیتی دخالت کند و شمارا مجبور به انجام کاری کند و در صورت انجام ندادن کاری شمارا سرزنش کند.

درواقع تنها مسئول کارهای مراجعه‌کننده خودش است و کاری که کوچ می‌کند حمایت همه‌جانبه از مراجعه‌کننده است در رسیدن به هدف خود به موفقیت برسد.

فاکتورهای مهم در کوچینگ سلامت

یک کوچ سلامت با در نظر گرفتن چند مرحله به مراجعه کمک می‌کند تا بهترین برنامه را برای زندگی خود پیدا کنید و به سمت موفقیت حرکت کند این چند مرحله شامل مراحل زیر است.

1. برقراری ارتباط

یکی از مهم‌ترین فاکتورهای مدل کوچینگ سلامت است که در آن کوچ با برقراری ارتباط مستقیم با مراجعه‌کننده سعی در اعتمادسازی متقابل انجام می‌دهد.

این روند با تعامل شروع می‌شود و با رعایت چند فاکتور مهم نظیر داشتن صداقت، ارتباط چشمی، حقیقت، دادن انرژی مثبت، مثبت‌گرایی، داشتن زبان حمایت گر، ایجاد حس تفاهم و موارد متعدد دیگر در تمام جلسات کوچینگ سلامت خاتمه پیدا می‌کند بعد از برقراری ارتباط، کوچ به سمت مرحله دوم می‌رود.

2. مکالمه و مصاحبه انگیزشی

بعد از برقراری ارتباط، کوچ به سمت مکالمه انگیزشی با مراجعه‌کننده می‌رود و هدف از این کار افزایش اعتمادبه‌نفس و روشن‌سازی مشکلات و احتمالات که ممکن است در این راه به وجود آید و این‌که مراجعه‌کننده نباید از این مشکلات ناامید و راه درمان را ول کند و باید با انرژی بیشتری به راه ادامه بدهد تا به موفقیت برسد.

از مکالمات انگیزشی در روان‌درمانی، فعالیت‌های اجتماعی، موارد پزشکی و کمپ‌های ترک اعتیاد بسیار زیاد استفاده می‌شود.

3. چشم اندازه جدید

در این مرحله، کوچ به مراجعه‌کننده، زندگی را که منتظر مراجعه‌کننده است نشان می‌دهد و مراجعه‌کننده را با بیشترین پتانسیلی که دارد روبه‌رو می‌کند.

این کار برای این است که مراجعه‌کننده خود واقعی‌اش را بشناسد و با اعتمادبه‌نفس بیشتری قدم در راه موفقیت بگذارد.

4. برنامه‌ریزی و تعیین هدف

در مرحله آخر کوچ با همکاری مراجعه‌کننده برنامه‌ای را برای او قرار می‌دهد و با کمک و انگیزه دادن به مراجعه‌کننده و نظرات بر برنامه، مراجعه‌کننده را به سمت موفقیت و رسیدن به هدف نهایی که سلامتی است روانه می‌کند.

به‌علاوه باید توجه داشته باشید که این برنامه‌ها رفتار مراجعه‌کننده را تغییر می‌دهد درواقع رسیدن به هدف بدون تغییر غیرممکن است.

بررسی تأثیر کوچینگ سلامت توسط پرستاران و نقش آنها در مدیریت سلامت جامعه

استفاده از کوچینگ به‌عنوان یک فرآیند توسط پرستاران مراقبت‌های بهداشتی در روش کوچینگ سلامت غالب است. باید بدانیم که تاثیر کوچینگ سلامت تا چه حد می تواند در سلامت جامعه دخیل باشد.

این روش به بیماران امکان می‌دهد که تا نقش فعال‌تری در مدیریت سلامت خود ایفا کنند و انتخاب‌های سبک زندگی سالم را انجام دهند و حفظ نمایند.

توصیف دقیق‌تر فرآیندها و تکنیک‌ها که برای درک بهتر و انتشار بالقوه مفید است که در این زمینه نیاز به آموزش اختصاصی برای پرستاران در هنگام استفاده از کوچینگ مورد تأکید می‌باشد.

مربیان پرستار برای حمایت، شناسایی و تمرکز بر عواملی که سلامت، افراد سالم و جوامع سالم را ارتقا می‌دهند که امروزه به‌عنوان محیطی و اجتماعی شناخته می‌شوند، پاسخگو هستند.

جمعیت رو به رشد و پیری به این معنی است که تعداد افرادی که با شرایط طولانی‌مدت زندگی می‌کنند (LTCs) در حال افزایش است و فشار بر خدمات بهداشتی را بیشتر می‌کند.

در این مقاله تلاش می‌شود بعدهای مختلفی از تأثیر کوچینگ سلامت با رویکرد جایگاه پرستاران و نحوه برخورد با بیماران که تأثیر بسزایی در سلامت روان آنها خواهد داشت مورد بررسی قرار گیرد.

در این بخش دیدگاه محققین سلامت اشاره می‌گردد.

• مربیگری سلامت بررسی‌های آموزش بهداشت انگلستان (2015) مربیگری سلامت را به‌عنوان "فرآیندی بیمار محور که بر اساس تئوری تغییر رفتار است و توسط متخصصان بهداشت با پیشینه‌های مختلف ارائه می‌شود" تعریف می‌کند. در دهه گذشته، این روش به‌عنوان راهی برای درگیر کردن بیماران برای ایفای نقش فعال‌تر در بهبود سلامت آنها ظاهر شده است که شواهد نشان می‌دهد که می‌تواند هزینه‌ها را کاهش داده و نتایج را بهبود بخشد (جونک و همکاران، 2015).

• باترورث و همکاران (2006) در مورد محبوبیت فزاینده در سلامت عمومی مربیگری سلامت مبتنی بر مصاحبه انگیزشی، یک مداخله رفتاری نسبتاً جدید گزارش کردند. محبوبیت آن به دلیل توانایی آن در رسیدگی به رفتارهای متعدد، خطرات سلامتی و خود مدیریتی بیماری بود.

• لافوند و چارلزورث (2016) استدلال کردند که تقاضای رو به رشد برای مراقبت‌های بهداشتی، افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و افزایش LTC ها، در پس‌زمینه ریاضت اقتصادی، مدیریت فعالانه سلامت خود را برای مردم ضروری می‌کند.

• اطلاع‌رسانی و توانمندسازی بیماران دانش، اعتمادبه‌نفس و مهارت‌های آنها را در مدیریت نیازهای مراقبت‌های بهداشتی خود افزایش می‌دهد، درنتیجه آنها را قادر می‌سازد تا انتخاب‌های سبک زندگی سالم‌تری داشته باشند، به رژیم‌های درمانی پایبند باشند و مشکلات و عوارض کمتری را تجربه کنند (نیومن و مک داول، 2016).

• بخش مهمی از سلامت بیماران سطح دانش سلامت آنها است، زیرا این امر به آنها قدرت می‌دهد تا مسئولیت مسائل مربوط به سلامت خود را بپذیرند (Kesänen و همکاران، 2014).

• مربیگری سلامت با آموزش سنتی بیمار متفاوت است. به‌جای استفاده از رویکرد سنتی آموزش که به بیمار معطوف می‌شود، به‌طور مؤثری از طریق مشارکت ساختاریافته و حمایتی بین بیمار و متخصص سلامت انگیزه تغییر رفتار را ایجاد می‌کند (هافمن، 2007).

[caption id="" align="aligncenter" width="750"] تأثیر کوچینگ سلامت بر سالم ماندن جامعه[/caption]

2) نقش مربیان پرستار

مربیان پرستار نقش اساسی در تلاش برای کمک به افراد به سمت سلامت پایدار خواهند داشت، زیرا سیستم مراقبت بهداشتی از سیستمی متمرکز بر بیماری و واکنشی به سیستمی که فعالانه بر سلامتی حساس فرهنگی، ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری متمرکز است، تغییر می‌کند.

مربیان از دستورالعمل‌های قانون حمایت از بیمار و مراقبت و پیشگیری ملی و استراتژی ارتقای سلامت برای بهبود سلامت کشور آگاه هستند.

گزارش موسسه پزشکی و سایر ابتکارات بهداشتی نیاز به آموزش و رهبری بیشتر پرستاران را برای رسیدگی به نیازهای مراقبت‌های بهداشتی کشور و جهان نشان می‌دهد.

مربیان پرستار به‌طور استراتژیک برای اجرای استراتژی‌های ارتقای سلامت و مبتنی بر شواهد با مراجعین و حمایت از تغییرات رفتاری و سبک زندگی برای افزایش رشد، سلامت کلی و رفاه، مستقر و مجهز هستند، تلاش می‌کنند و به ابعاد زیستی، روانی، اجتماعی، معنوی، فرهنگی و محیطی سلامت می‌پردازند.

3) نقش مربی پرستار حرفه‌ای

مربی پرستار حرفه‌ای، پرستاری است که شایستگی‌های مربیگری را در هر زمینه یا حوزه تخصصی خود با کسب تجربه و مطالعه دارد تا فرآیند تغییر یا توسعه را تسهیل کند و به افراد یا گروه‌ها کمک می‌کند تا پتانسیل خود را درک کنند.

مربی پرستار حرفه‌ای با استفاده از اصول و روش‌هایی که بدن، ذهن، عاطفه، روح و محیط را یکپارچه می‌کند.

نقش مربی پرستار حرفه یک تعامل ماهرانه، هدفمند، نتیجه گرا و ساختارمند با مراجعه‌کنندگان است که توسط پرستاران ثبت‌نام ‌شده و به‌منظور ارتقای دستیابی به اهداف و سلامت مراجعه‌کنندگان راهکار ارائه می‌شود.

در این زمینه ابتدا یک مشارکت خلاقانه با مراجعه‌کننده برقرار می‌گردد و سپس با شناسایی اولویت‌های آنها و زمینه‌های تغییر برای دستیابی به اهداف از شفاف‌سازی و شناسایی روحیات، دستور کارهای لازم مدنظر قرار می‌گیرد.

تعاملات مؤثر مربیگری پرستار شامل توانایی توسعه مشارکت مربیگری، ایجاد فضای امن و حساس بودن به مسائل مراجعین است.

اعتماد و آسیب‌پذیری به‌عنوان مبنایی برای کاوش بیشتر، کشف خود و برنامه‌ریزی اقدام مرتبط با نتایج مطلوب. به‌جای تلاش برای "رفع" نقاط ضعف، بر روی نقاط قوت مشتری استوار است.

تعاملات مربیگری پرستار بر اساس یافته‌های پژوهشی مربوط به روانشناسی مثبت و نظریه جریان و خوش‌بینی آموخته شده است که به تغییرات تحول‌آفرین مرتبط می‌شود.

مربیان پرستار حرفه‌ای می‌توانند با توانمندسازی افراد و گروه‌ها برای ایجاد و حفظ تغییراتی که منجر به سبک زندگی سالم و جوامع سالم می‌شود، رویکردهای جدیدی را برای بهبود سلامت ملی و جهانی آغاز کنند.

مربیان پرستار به ابعاد زیستی - روانی - اجتماعی - معنوی - فرهنگی - محیطی سلامت می‌پردازند. آن‌ها به‌طور مشترک در حال ایجاد و اجرای استراتژی‌هایی برای دستیابی به دنیایی سالم و مناسب هستند.

نقش مربیان پرستار حرفه‌ای در تحول جهانی می‌توان در هشت هدف مورد بررسی قرار داد که عبارتند از:

1) ریشه‌کن کردن فقر شدید و گرسنگی 2) دستیابی به آموزش ابتدایی همگانی 3) برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان را ترویج می‌کند 4) کاهش مرگ‌ومیر کودکان 5) بهبود سلامت مادر 6) مبارزه با HIV/AIDS 7) پایداری محیطی را تضمین می‌کند 8) مشارکت‌های جهانی را توسعه دهد

[caption id="" align="aligncenter" width="750"] تأثیر کوچینگ سلامت در مراقبت از بیمار[/caption]

4) به‌کارگیری مربیگری سلامت در مراقبت از بیمار

نمونه‌ای از اینکه چگونه مربیگری سلامت می‌تواند به‌طور مفید به کار رود، در مقابله با چاقی است، که سهم عمده‌ای در افزایش LTC ها دارد.

نرخ جهانی چاقی از سال 1975 تقریباً سه برابر شده است و بریتانیا یکی از بالاترین نرخ‌ها را در اروپا دارد.

سازمان بهداشت جهانی، چاقی افراد را در معرض خطر بیماری‌هایی مانند دیابت، مشکلات مفاصل، بیماری‌های قلبی عروقی و فشارخون بالا قرار می‌دهد و سالانه 5 میلیارد پوند برای NHS هزینه دارد (اولیویرا و همکاران،2017).

نرخ رو به رشد چاقی نشان می‌دهد که راهبردهای پیشگیری و مدیریت چاقی، در بهترین حالت، کند و در بدترین حالت، بی‌اثر هستند.

با به‌کارگیری یک استراتژی مربیگری سلامت، متخصصان سلامت ممکن است به کاهش این مشکل جهانی بهداشت و بار LTC ها مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی کمک کنند.

همانطور که گودریچ (2016) استدلال کرد، برای ارائه بهترین مراقبت، متخصصان سلامت باید به‌طور فعال به بیماران گوش دهند تا آنچه برای آنها مهم است شناسایی کنند و از آنها برای تعیین اهداف حمایت کنند.

این امر بیماران را تشویق می‌کند تا به‌جای اینکه دریافت‌کنندگان منفعل مراقبت باشند و متخصصان سلامت همه تصمیم‌ها را بگیرند، نقش فعال‌تری در مراقبت و تصمیم‌گیری خود داشته باشند.

تأثیر مربیگری سلامت بر فعالیت بدنی، تحرک، کیفیت زندگی و خلق‌وخوی در افراد مسن نشان داد که این امر باعث افزایش فعالیت بدنی در پیگیری در بیماران مبتلا به LTC شد (اولیویرا و همکاران،2017).

مربیگری سلامت بر این باور اصلی کار می‌کند که افراد دارای ظرفیت طبیعی برای توسعه و رشد هستند. بر توانمندسازی بیماران برای ایجاد راه‌حل‌ها و مشارکت در دستیابی به هدف تمرکز دارد (بومر و همکاران، 2016).

ایده این است که تشویق بیماران به ایفای نقش فعال‌تر در مدیریت سلامت نه‌تنها به آنها کمک می‌کند تا به اهداف خود برسند، بلکه آنها را قادر می‌سازد تا تصمیمات مثبتی در مورد سلامت خود در آینده بگیرند.

پرسیدن از بیماران چه چیزی برای آنها اهمیت دارد، و مهم‌تر از همه، گوش دادن، می‌تواند به آنها کمک کند تا احساس ارزشمندی کنند و مطمئن شوند که تیم مراقبت‌های بهداشتی چند رشته‌ای آنها بر روی اهداف یکسانی متمرکز است.

همچنین می‌تواند برای اعضای تیم چند رشته‌ای در هنگام توصیه به بیماران بهترین روش دستیابی به این اهداف و تمرکز بر روی آن‌ها بسیار روشنگر باشد، زیرا یک برنامه مراقبتی که از طریق برنامه‌ریزی هدف مذاکره می‌شود باید با نیازها، ارزش‌ها و انتظارات بیان شده بیماران مرتبط باشد (رزویلیام و همکاران، 2011)

5) مدل مربیگری سلامت

یکی از مدل‌های مربیگری سلامت که متخصصان سلامت می‌توانند از آن استفاده کنند، مدل OARS میلر و رولیک (2012) است:

پرسش‌های بازبینشی از تجربیات، افکار، باورها و احساسات بیمار می‌دهند که به ایجاد یک رابطه اعتماد و حرفه‌ای کمک می‌کند.

تأیید به برقراری ارتباط و تأیید نقاط قوت بیمار کمک می‌کند، درنتیجه به متخصص سلامت اجازه می‌دهد تا بر سطح خودکارآمدی بیمار ایجاد کند و آنها را تشویق کند تا مسئولیت تصمیمات خود را بپذیرند.

انعکاس آنچه بیمار به اشتراک می‌گذارد به آنها نشان می‌دهد که شنیده شده‌اند. این تنها به آنچه آنها می‌گویند محدود نمی‌شود، بلکه شامل احساسات و رفتار آنها نیز می‌شود.

خلاصه کردن مکالمه به متخصص سلامت اجازه می‌دهد تا بررسی کند که اهداف بیمار را درک کرده است و بیمار عناصر کلیدی برنامه‌ای را که با هم تهیه شده است را درک می‌کند.

در این بخش نمونه‌هایی از انواع پرسش‌ها و پاسخ‌ها و خلاصه کردن موجود در مدل OARS را ارائه می‌گردد.

الف) پرسش‌ها:

"می تونی در مورد... بیشتر به من بگی؟" "بعد چه‌کاری می‌خواهی بکنی؟" "چگونه می‌توانم به شما کمک کنم در ...؟"

ب) پاسخ‌ها:

"به نظر می‌رسد که شما واقعاً در…" "پیشنهاد خوبی است" "من می‌توانم درک کنم که چرا چنین احساسی دارید" "بعضی از چیزهایی که شنیدم شما گفتید..." "به نظر می‌رسد ..." "من متوجه اشک در چشمان شما شدم"

ج) خلاصه کردن

"پس بیایید به آنچه قبلاً در مورد آن صحبت کردیم بپردازیم ..." "اجازه دهید بررسی کنم که آیا اهداف شمارا درک کرده‌ام" "آیا می‌توانم به آنچه تصمیم گرفتیم برگردم؟"

[caption id="" align="aligncenter" width="750"] موانع مهم در تأثیر گذاری کوچینگ سلامت[/caption]

6) موانع مربیگری سلامت

همه مراقبت‌ها باید بیمار محور باشد، اما بیماران چقدر فرصت دارند تا توصیه‌هایی را که به آنها داده می‌شود به چالش بکشند، حتی اگر این به این معنی باشد که آنها تصمیم‌هایی می‌گیرند که برخلاف بهترین عملکرد است؟

این یک معضل دشوار است. زیرا متخصصان سلامت بر اساس بهترین شواهد موجود توصیه می‌کنند: اگر بیمار نمی‌خواهد از آن توصیه پیروی کند، چه احساسی در ما ایجاد می‌کند؟

همچنین این سؤال وجود دارد که آیا در طول پذیرش بیمار زمان کافی برای تصمیم‌گیری آگاهانه وجود دارد یا خیر.

نیومن و مک داول (2016) موانع مربیگری سلامت را به سه دسته تقسیم کردند:

1-6) پزشکان: تمایل پزشکان به دیدن خود به‌عنوان متخصصانی که در حال حاضر مراقبت‌های بیمار محور را ارائه می‌دهند، می‌تواند از مشارکت آنها با مربیگری سلامت جلوگیری کند. آن‌ها همچنین ممکن است نگران باشند که مربیگری سلامت طول مشاوره را افزایش دهد و کنترل آنها را بر مدیریت ریسک بالینی کاهش دهد.

2-6) بیماران: این انتظار که توسط متخصصان بهداشت "رفع" شوند، می‌تواند وابستگی بیماران را به آنها افزایش دهد و توانایی آنها را برای تصمیم‌گیری بی‌ارزش کند. مربیگری سلامت نیز نیازمند تلاش روانی از جانب بیمار است.

3-6) سیستم: اولویت‌های رقابتی، افزایش حجم کاری، تفکر کوتاه‌مدت و خستگی تغییر، همگی می‌توانند مانع اجرای استراتژی‌های مربیگری سلامت شوند.

عوامل دیگری که آنها شناسایی کردند عبارتند از:

• همبستگی ضعیف بین انتظارات بیمار و بالینی. • نارضایتی بیمار از کیفیت ارتباط پزشک و بیمار.

مربیان سلامت به این نتیجه رسیدند که تغییری در رابطه متخصص بالینی و بیمار موردنیاز است، زیرا این امر می‌تواند وابستگی ایجاد کند.

7) نقش ارتباطات

مهارت‌های ارتباطی خوب برای مربیگری مؤثر سلامت حیاتی است و در ارائه مراقبت‌های پرستاری دلسوزانه و با کیفیت بالا اهمیت دارد (برامهال، 2014).

آیین‌نامه شورای پرستاری و مامایی (2018) بیان می‌کند که پرستاران باید "به حرف‌های مردم گوش دهند و به ترجیحات و نگرانی‌های آنها پاسخ دهند".

ارتباط خوب نیز جزء جدایی‌ناپذیر رابطه پرستار و بیمار است که از طریق تعاملات پرستار و بیمار ایجاد می‌شود (برامهال، 2014).

ارتباط مؤثر بین ارائه‌دهندگان سلامت و بیماران می‌تواند نتایج بیمار را بهبود بخشد و به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند سلامت بیمار، آموزش، پیروی از رژیم‌های درمانی و رضایت از مراقبت بسیار مهم است.

پرستاران نقشی کلیدی در برآوردن نیازهای ارتباطی بیماران دارند و مهارت‌های ارتباطی مؤثر پرستاری برای ارائه مراقبت باکیفیت بسیار مهم است.

ارتباط پرستاری ماهرانه و مؤثر بیمار محور است که در ایجاد ارتباط و سایر رفتارهای مرتبط با نگرش مثبت نسبت به بیماران مهم است (اوهاگان و همکاران، 2014).

لطفی و همکاران (2019) پیشنهاد کرده‌اند که بهبود رضایت بیمار باعث افزایش مشارکت و پایبندی بیماران به برنامه‌های مراقبت فردی می‌شود.

این از این ایده پشتیبانی می‌کند که برای اینکه یک مربی سلامت مؤثر باشد، یک پرستار باید یک ارتباط‌دهنده خبره باشد.

مدل‌ها و چارچوب‌های متعددی را می‌توان برای مربیگری سلامت استفاده کرد، استراتژی‌های موفق رایج شامل تعیین هدف متمرکز بر راه‌حل و تکنیک‌های مصاحبه انگیزشی است و هدف آموزش راهبردهای خود مدیریتی به بیماران و تشویق تغییر رفتار است. (اولیویرا و همکاران، 2017).

[caption id="" align="aligncenter" width="750"] تأثیر کوچینگ سلامت در بیماران[/caption]

جمع‌بندی

توانمندسازی افراد برای انتخاب و حفظ انتخاب‌های سبک زندگی سالم می‌تواند به کاهش بار شرایط طولانی‌مدت کمک کند. راه‌های جدیدی برای توانمندسازی بیماران برای انتخاب شیوه زندگی سالم و حفظ آن‌ها موردنیاز است.

تأثیر کوچینگ سلامت بر بیماران این هست که آنها را تشویق می‌کند تا نقش فعال‌تری در مدیریت سلامت خود ایفا کنند و ارتباط مؤثر بیمار و پرستار برای تعامل و ایجاد انگیزه در بیماران حیاتی بوده و می‌توان گفت مربیگری سلامت باعث افزایش فعالیت بدنی در افراد مسن با شرایط طولانی‌مدت می‌شود و برای تبدیل‌شدن آن به بخشی جدایی‌ناپذیر از مراقبت‌های پرستاری، باید موانع پیش روی مربیگری سلامت برطرف شود.

دومین تأثیر کوچینگ سلامت بیماران این هست که را در مدیریت سلامت خود درگیر می‌کند و در مراقبت از افراد دارای LTC مفید است. ارتباط مؤثر حیاتی است.

تغییر ذهنیت در بین بیماران، متخصصان بهداشت و ارائه‌دهندگان مراقبت لازم است تا مربیگری سلامت به بخشی روزمره از پرستاری تبدیل شود.

معرفی تکنیک‌های کوچینگ سلامت به محیط بخش با تشویق کارکنان به مشارکت و بیماران برای تصمیم‌گیری آگاهانه و مثبت در مورد سلامت و مراقبتشان می‌تواند پایه‌هایی را برای افراد ایجاد کند تا در طول زندگی خود انتخاب‌های سالمی داشته باشند و از این طریق، بار بر روی NHS و احتمال موارد بیماری در آینده و تأثیر آنها در جامعه بشری کاهش دهند.

کوچینگ سلامت روشی است که با کمک آن می‌توانید به اهداف خود برای سلامتی برسید و با برنامه پیش بروید. تشویق‌ها و انگیزه‌ای که کوچ به شما می‌دهد شمارا در این مسیر نگه می‌دارد و همپای شما حرکت می‌کند تا به هدف برسید.

کوچ هرگز چیزی را به شما دیکته نمی‌کند، بلکه دقیقاً با شرایط و ترجیحات خودتان سؤالاتی را مطرح می‌کند که خودتان به آن‌ها فکر می‌کنید و پاسخ را می‌یابید. انتخاب درهرصورت با خود شماست.

نویسنده: جناب آقای محمدصادق عبدی از دانش پذیران دوره سوم تربیت کوچ حرفه‌ای کسب‌وکار ویدان

نویسنده: سرکار خانم فاطمه کهورزاده نخلی از دانش پذیران دوره سوم تربیت کوچ حرفه‌ای کسب‌وکار ویدان